Agnieszka Chylińska
Muzyk

Agniesz­ka Bar­ba­ra Chy­liń­ska (ur. 23 maja 1976 w Gdań­sku) – pol­ska pio­sen­kar­ka, autor­ka tek­stów, felie­to­nist­ka, oso­bo­wość tele­wi­zyj­na oraz autor­ka ksią­żek dla dzie­ci. Człon­ki­ni Aka­de­mii Fono­gra­ficz­nej ZPAV.

W latach 1994–2003 była woka­list­ką zespo­łu O.N.A., któ­re­go twór­czość kla­sy­fi­ko­wa­na jest jako pop-rock, hard rock i heavy metal. Nagra­nia for­ma­cji roze­szły się w nakła­dzie kil­ku­set tysię­cy egzem­pla­rzy, co upla­so­wa­ło ją w czo­łów­ce pol­skie­go roc­ka. W latach 2003–2006 woka­list­ka wystę­po­wa­ła w gru­pie Chy­liń­ska, któ­ra była pro­jek­tem kon­ty­nu­ują­cym brzmie­nie z twór­czo­ści O.N.A.. Od 2009 artyst­ka solo­wa, wyda­ła trzy albu­my stu­dyj­ne: Modern Roc­king (2009), Fore­ver Child (2016) i Pink Punk (2018). Pierw­sze dwa wydaw­nic­twa dotar­ły do 1. miej­sca pol­skiej listy sprze­da­ży OLiS. Za sprze­daż swo­ich otrzy­ma­ła jed­ną potrój­ną pla­ty­no­wą pły­tę, jed­ną pla­ty­no­wą i jed­ną zło­tą.

Lau­re­at­ka Fry­de­ry­ka, czte­rech Eska Music Awards, dwóch Super­je­dy­nek, Bursz­ty­no­we­go Sło­wi­ka i Zło­tej Tele­ka­me­ry. W stycz­niu 2002 nagro­dzo­na Pasz­por­tem “Poli­ty­ki” za “dra­pież­ny głos, któ­ry jest naj­lep­szym instru­men­tem zespo­łu O.N.A., za tek­sty pio­se­nek i nie­by­wa­łą ener­gię na sce­nie”.

Wczesne lata

Jest cór­ką Bar­ba­ry i Andrze­ja Chy­liń­skich, nauczy­ciel­ki-peda­goż­ki oraz dzien­ni­ka­rza muzycz­ne­go i spor­to­we­go. Ma star­sze­go o trzy lata bra­ta Waw­rzy­na “Varie­na” Chy­liń­skie­go, któ­ry jest per­ku­si­stą death­me­ta­lo­wym, zna­nym z gry w zespo­łach Dam­na­tion, Forest of Impa­led czy Aga­inst the Pla­gu­es.

Mając sześć lat, zaczę­ła pisać pierw­sze wier­sze. W 1994, będąc w dru­giej kla­sie liceum, porzu­ci­ła naukę, by poświę­cić się muzy­ce.

Kariera muzyczna

W szko­le śred­niej zaczę­ła odno­sić pew­ne suk­ce­sy muzycz­ne. 19 mar­ca 1994, będąc w dru­giej kla­sie liceum, zaję­ła trze­cie miej­sce na Festi­wa­lu Pio­sen­ki Fran­cu­skiej w Sta­ro­gar­dzie Gdań­skim. Udział w tym kon­kur­sie oka­zał się dla niej zna­czą­cy, dzię­ki nie­mu pozna­ła swój pierw­szy zespół Second Face, któ­re­go zosta­ła woka­list­ką. Po kon­cer­cie na Dniach Kocie­wia, na któ­rym zagra­li jako sup­port zespo­łu Ska­wal­ker, otrzy­ma­ła od Zbi­gnie­wa Kra­szew­skie­go pro­po­zy­cję śpie­wa­nia w TSA Evo­lu­tion, na co się nie zgo­dzi­ła. Po roku przy­ję­ła jego zapro­sze­nie do śpie­wa­nia w zespo­le Ska­wiń­skie­go. 14 maja 1994 roz­po­czę­ła pra­cę nad pierw­szym albu­mem zespo­łu, któ­ry został prze­mia­no­wa­ny na O.N.A.. W 1995 wyda­li debiu­tanc­ki album stu­dyj­ny pt. Modli­sh­ka, a w kolej­nych latach nagra­li jesz­cze czte­ry pły­ty: Bzzzzz (1996), T.R.I.P. (1998), Pieprz (1999) i Mrok (2001). W kwiet­niu 1997 pod­czas gali roz­da­nia Fry­de­ry­ków za rok 1996, odbie­ra­jąc nagro­dę w kate­go­rii zespół roku, skie­ro­wa­ła do byłych nauczy­cie­li sło­wa Fuck off, nie­na­wi­dzę was, co wywo­ła­ło skan­dal oby­cza­jo­wy i było sze­ro­ko komen­to­wa­ne w ogól­no­pol­skich mediach.

W 2003 zespół O.N.A. zakoń­czył dzia­łal­ność z powo­du “roz­bież­no­ści arty­stycz­nych”, a Chy­liń­ska skom­ple­to­wa­ła nowy zespół muzy­ków, z któ­ry­mi to wystę­po­wa­ła pod wła­snym nazwi­skiem. 19 mar­ca 2004 wyda­ła pły­tę pt. Win­na. 10 wrze­śnia 2007 w war­szaw­skim Teatrze Muzycz­nym “Roma” nagra­ny został kon­cert MTV Unplug­ged zespo­łu Hey, pod­czas któ­re­go Chy­liń­ska wraz z Kasią Nosow­ską wyko­na­ła pio­sen­kę PJ Harvey pt. “Ange­le­ne”.

23 paź­dzier­ni­ka 2009 wyda­ła debiu­tanc­ki solo­wy album solo­wy pt. Modern Roc­king, któ­ry został utrzy­ma­ny w sty­lu dan­ce. Album nagra­ny został z duetem pro­du­cenc­kim Plan B – Bart­kiem Kró­li­kiem i Mar­kiem Pio­trow­skim. Stał się on ogrom­nym suk­ce­sem komer­cyj­nym, zdo­by­wa­jąc szczyt listy naj­le­piej sprze­da­ją­cych się albu­mów w Pol­sce OLiS i uzy­sku­jąc w pierw­szym tygo­dniu sprze­da­ży sta­tus zło­tej pły­ty. Do koń­ca 2009 album osią­gnął nakład ponad 45 tys. egzem­pla­rzy i sta­tus pla­ty­no­wej pły­ty. W lutym 2010 za wydaw­nic­two uzy­ska­ła nomi­na­cję do nagro­dy pol­skie­go prze­my­słu fono­gra­ficz­ne­go Fry­de­ry­ka w kate­go­rii “album roku pop”, a za pio­sen­kę “Nie mogę Cię zapo­mnieć” ode­bra­ła nagro­dę w kate­go­rii prze­bój roku. Mie­siąc póź­niej otrzy­ma­ła nomi­na­cję w ple­bi­scy­cie Viva! Naj­pięk­niej­si w kate­go­rii “naj­pięk­niej­sza Polka”. W 2010 otrzy­ma­ła rów­nież Zło­te­go Dzio­ba w kate­go­rii Prze­bój roku, VIVA Comet Award w kate­go­rii Ima­ge roku, Eska Music Award w kate­go­rii Artyst­ka roku oraz dwie Super­je­dyn­ki w kate­go­riach: Prze­bój roku i Album roku – Pop

W mar­cu 2014 wyda­ła sin­gel “Kie­dy przyj­dziesz do mnie”, któ­rym zwia­sto­wa­ła nowy album. W czerw­cu świę­to­wa­ła 20-lecie dzia­łal­no­ści arty­stycz­nej pod­czas festi­wa­lu TOP­tren­dy. Na począt­ku 2015 opu­bli­ko­wa­ny został cover utwo­ru “Aga­inst All Odds (Take a Look at Me Now)” Phi­la Col­lin­sa, któ­ry nagra­ła z zespo­łem LemON z oka­zji 25-lecia radia RMF FM i na potrze­by jubi­le­uszo­wej skła­dan­ki pt. 25 lat RMF FM. Ponad­to zaję­ła 7. miej­sce w ple­bi­scy­cie radia RMF FM na arty­stę 25-lecia, a zespół O.N.A. zajął 24. miej­sce w tym noto­wa­niu. 15 czerw­ca zosta­ła odzna­czo­na brą­zo­wym meda­lem “Zasłu­żo­ny Kul­tu­rze Glo­ria Artis”. 30 wrze­śnia 2016 wyda­ła dru­gi album solo­wy pt. Fore­ver Child, któ­rym pro­mo­wa­ła sin­gla­mi “Kie­dy przyj­dziesz do mnie” i “Kró­lo­wa łez”, któ­ry odniósł suk­ces na listach prze­bo­jów, zaj­mu­jąc 1. miej­sce w zesta­wie­niu Air­Play – Top, naj­czę­ściej odtwa­rza­nych utwo­rów w pol­skich roz­gło­śniach radio­wych i pokry­wa­jąc się w Pol­sce dia­men­tem dzię­ki rozej­ściu w ponad 100 tys. kopii. Album, mimo roc­ko­wo brzmią­ce­go sin­gla, może być uwa­ża­ny za kon­ty­nu­ację poprzed­niej pły­ty. 31 stycz­nia 2018 uzy­skał sta­tus potrój­nej pla­ty­no­wej pły­ty za sprze­daż w ponad 90 tys. kopii. Tra­sa kon­cer­to­wa pro­mu­ją­ca pły­tę roz­po­czę­ła się w paź­dzier­ni­ku 2016 i trwa­ła (z prze­rwa­mi) do wrze­śnia 2018.

26 paź­dzier­ni­ka 2018 wyda­ła trze­ci solo­wy album pt. Pink Punk. 15 grud­nia 2019 roz­po­czę­ła tra­sę kon­cer­to­wą “War­to było sza­leć tak” cele­bru­ją­cą jej 25-let­nią dzia­łal­ność na sce­nie muzycz­nej. Zapo­wie­dzia­ła tak­że nagra­nie albu­mu stwo­rzo­ne­go we współ­pra­cy z Jerzym Owsia­kiem.

W maju 2020, w trak­cie trwa­nia pan­de­mii COVID-19 wzię­ła udział w akcji #hot16challenge2, pro­mu­ją­cej zbiór­kę fun­du­szy na rzecz per­so­ne­lu medycz­ne­go. 15 sierp­nia wystą­pi­ła w cyklu Salon dźwię­ku, emi­to­wa­ne­go w TVN i Play­er.

Działalność pozamuzyczna

Wystą­pi­ła gościn­nie w fil­mach Musisz żyć (1997) i Ostat­nia misja (1999) oraz jed­nym z odcin­ków seria­lu Nia­nia (2009). Była jed­ną z boha­te­rek fil­mu doku­men­tal­ne­go Histo­ria pol­skie­go roc­ka (2006). Uży­czy­ła gło­su Złej Kró­lo­wej w pol­skiej wer­sji języ­ko­wej fil­mu ani­mo­wa­ne­go 7 kra­sno­lud­ków: Las to za mało – histo­ria jesz­cze praw­dziw­sza (2006) i jako Gocha zaśpie­wa­ła pio­sen­kę “Ja siłę mam” w ani­ma­cji Disco robacz­ki (2010).

Jest juror­ką w tele­wi­zyj­nych kon­kur­sach talen­tów: Mam talent! (od 2008) i Mali gigan­ci (2015–2017). Za juro­ro­wa­nie w Mam talent! dwu­krot­nie ode­bra­ła Tele­ka­me­rę w kate­go­rii “juror” (2014, 2015). Była boha­ter­ką jed­ne­go z odcin­ków pro­gra­mu Mamy cię! (2004) i wie­lo­krot­nie gości­ła w talk-show Kuba Woje­wódz­ki (2007, 2009, 2014, 2016, 2018).

W 2012 wyda­ła debiu­tanc­ką książ­kę dla dzie­ci pt. Zezia i Giler, któ­ra docze­ka­ła się kon­ty­nu­acji w posta­ci ksią­żek Zezia, Giler i Oczak (2013), Zezia i wszyst­kie pro­ble­my świa­ta (2015) oraz Zezia, miłość i bunt na stat­ku (2019). Napi­sa­ła tak­że Labi­rynt Lukre­cji (2014), Giler, tram­po­li­na i resz­ta świa­ta (2019) i Dziel­ny Oczak (2020).

Od wrze­śnia 2013 do czerw­ca 2015 pro­wa­dzi­ła w RMF FM nie­dziel­ną audy­cję Wszyst­kie nume­ry Agniesz­ki Chy­liń­skiej.

W grud­niu 2013 zosta­ła “Kobie­tą roku TVN Tur­bo 2013”.

Charakterystyka muzyczna i inspiracje

Do 2003 śpie­wa­ła w zespo­le O.N.A., któ­re­go muzy­ka kla­sy­fi­ko­wa­na jest jako pop-rock, hard rock i heavy metal. Będąc woka­list­ką zespo­łu Chy­liń­ska, wyko­ny­wa­ła muzy­kę z pogra­ni­cza roc­ka alter­na­tyw­ne­go i hard roc­ka. Na pierw­szy, solo­wy album pt. Modern Roc­king nagra­ła pio­sen­ki zacho­wa­ne w sty­lu house i synth pop i dan­ce. Na kolej­nych pły­tach umiesz­cza­ła bar­dziej roc­ko­wy mate­riał.

W mło­do­ści słu­cha­ła Micha­ela Jack­so­na, San­dry i Modern Tal­king. Jako swo­ich muzycz­nych ido­li wymie­nia Kur­ta Coba­ina i Janis Joplin oraz zespo­ły Type O Nega­ti­ve i Korn. Ceni sobie rów­nież Kata­rzy­nę Nosow­ską, zwłasz­cza za twór­czość lirycz­ną.

Życie prywatne

Jej pierw­szym mężem był Krzysz­tof Kry­siak, mene­dżer dzia­łu mar­ke­tin­gu wytwór­ni Sony Music, z któ­rym pozna­ła się w 1996 pod­czas impre­zy u Rober­ta Gaw­liń­skie­go. Pobra­li się 20 kwiet­nia 2002 w Gdań­sku-Oli­wie, jed­nak roz­wie­dli się po 16 mie­sią­cach mał­żeń­stwa. Nie­dłu­go potem zwią­za­ła się z Mar­kiem, ówcze­śnie pra­cu­ją­cym w fir­mie rekla­mo­wej w Sopo­cie, któ­ry zaj­mo­wał się pro­jek­to­wa­niem okła­dek i pla­ka­tów O.N.A.. W 2010 wzię­li ślub. Mają syna Ryszar­da (ur. 2006) oraz dwie cór­ki: Este­rę (ur. 26 grud­nia 2010) i Kry­sty­nę (ur. 8 stycz­nia 2013).

Publikacje

Odznaczenia