Andrzej Krzysztofik
Muzyk

Andrzej Krzysz­to­fik (ur. 21 listo­pa­da 1948) – muzyk, gita­rzy­sta i woka­li­sta, były czło­nek zespo­łu 2 plus 1.

Życiorys

Jest synem Zyg­mun­ta (1914–1983), dyrek­to­ra stad­ni­ny ogie­rów w Bia­łym Borze, orga­ni­za­to­ra wcza­sów “w sio­dle” dla cudzo­ziem­ców, i Bogu­mi­ły z Doni­mir­skich (1919–1969). Po mat­ce jest wnu­kiem zie­mia­ni­na i dzia­ła­cza naro­do­we­go Witol­da Doni­mir­skie­go. Zanim roz­po­czął dzia­łal­ność muzycz­ną, upra­wiał jaz­dę kon­ną. W 1961 roku (jako 12-latek) został Mistrzem Pol­ski junio­rów w zawo­dach jeź­dziec­kich.

Pod koniec lat 60. wystę­po­wał z róż­ny­mi zespo­ła­mi. Tra­fił póź­niej do klu­bu ZAKR, gdzie poznał Janu­sza Kru­ka i Elż­bie­tę Dmoch. W latach 1971–1976 był człon­kiem zespo­łu 2 plus 1, z któ­rym wylan­so­wał takie prze­bo­je jak “Chodź, poma­luj mój świat” czy “Wsta­waj, szko­da dnia”. Pod koniec lat 70. wyje­chał na sta­łe do Austra­lii. Janu­sza Kru­ka poznał w 1970 w klu­bie na MDM, dołą­cza­jąc wów­czas do zre­for­mo­wa­ne­go zespo­łu War­szaw­skie Kuran­ty. Zespół grał przez 3 mie­sią­ce na Wybrze­żu, z Andrze­jem Wój­ci­kiem (per­ku­sja) i Mar­kiem Cie­szew­skim (wokal). Zespół roz­padł się po powro­cie do War­sza­wy. Andrzej Krzysz­to­fik następ­nie grał z Gru­pą Blu­eso­wą Sto­do­ła. Tuż przed Opo­lem 1971 został ponow­nie zwer­bo­wa­ny przez Janu­sza Kru­ka do two­rzą­ce­go się 2 plus 1 (Eli­za Gro­cho­wiec­ka / Andrzej Rybiń­ski / J. Kruk / E. Dmoch). Po festi­wa­lu Rybiń­ski i Gro­cho­wiec­ka opu­ści­li 2 plus 1 i Krzysz­to­fik został tym ‘trze­cim’. Grał na gita­rze baso­wej.